W najbliższą sobotę 12 lipca br., w ramach obchodów 71. rocznicy pacyfikacji Michniowa w Mauzoleum Martyrologii Wsi Polskich w Michniowie otwarta zostanie wystawa pt. Z kart pamięci… Michniów. Zgromadzone na wystawie eksponaty i materiały nawiązują do wydarzeń z 12-13 lipca 1943 r., kiedy to członkowie niemieckich formacji policyjnych dokonali brutalnej pacyfikacji wsi. W tych dniach, według najnowszych ustaleń historyków zamordowano w Michniowie 204 osoby, w tym 102 mężczyzn, 54 kobiet i 48 dzieci.
Pacyfikacja Michniowa była zemstą władz niemieckich, za pomoc okazywaną przez mieszkańców wsi żołnierzom Zgrupowań Partyzanckich AK „Ponury”. W trakcie pacyfikacji siły niemieckie dowodzone m.in. przez kapitana Gerulfa Mayera i podporucznika Adalberta Mayera dopuściły się licznych zbrodni na ludności Michniowa. Mieszkańców wsi palono żywcem w stodołach, zabijano strzałami z karabinów i przebijano bagnetami. Na roboty przymusowe w głąb III Rzeszy wywieziono 18 michniowskich dziewcząt i kobiet. Część z nich, jako robotnice rolne zostały przekazane niemieckim bauerom w okolicach Hanoweru i Stadthagen. Wyjeżdżając z Michniowa Niemcy zabrali ze sobą 10 osób, których poddano brutalnemu śledztwu. 9 z nich skierowano do obozów koncentracyjnych, z których po wojnie powróciło jedynie 3.
Na ekspozycji prezentowane są oryginalne materiały historyczne, w tym elementy uzbrojenia, odzieży obozowej, a także dokumenty i zdjęcia pochodzące z kolekcji prywatnych oraz zasobu Archiwum Państwowego w Kielcach, Muzeum Orła Białego w Skarżysku-Kamiennej, Instytutu Pamięci Narodowej w Kielcach, Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu oraz Muzeum Wsi Kieleckiej.
Podczas uroczystości będzie można nabyć wydane przez Instytut Pamięci Narodowej opracowanie źródłowe „I nie widziałem ich więcej wśród żywych…”. Pacyfikacja Michniowa 12 i 13 lipca 1943 r. w dokumentach i relacjach, wstęp i oprac. Tomasz Domański, Kraków 2014. W okresie II wojny światowej wieś kielecka doświadczyła wielu aktów przemocy ze strony okupacyjnych władz niemieckich: brutalnych wywózek na roboty przymusowe, łapanek, aresztowań, pojedynczych i zbiorowych zabójstw oraz pacyfikacji. Szczególne nasilenie represji niemieckich miało miejsce w latach 1943-1944. Niniejszy tom źródeł „I nie widziałem ich więcej wśród żywych…” w opracowaniu Tomasza Domańskiego przedstawia historię pacyfikacji wsi Michniów przeprowadzonej 12 i 13 lipca 1943 r. W tych dniach funkcjonariusze różnego rodzaju niemieckich formacji policyjnych zamordowali 204 osoby: (kobiety, dzieci i mężczyzn). Kilkudziesięciu z nich spłonęło żywcem. Po ograbieniu całą wieś spalono. Zaprezentowane w niniejszym wydawnictwie dokumenty i relacje są wstrząsającym opisem przygotowań, przebiegu i skutków przeprowadzenia akcji w Michniowie widzianej z jednej strony oczami ocalonych mieszkańców, z drugiej zaś funkcjonariuszy policji niemieckiej.
Autorami wystawy są: Ewa Kołomańska i dr Maciej Chłopek. Opracowanie plastyczne ekspozycji wykonał Janusz Furmańczyk. Wystawa została sfinansowana ze środków Fundacji „Pomnik-Mauzoleum” w Michniowie.
___________________________
Informacja w całości pochodzi ze strony Martyrologia Wsi Polskich.
Ile razy przychodzi kolejna rocznica Pacyfikacji Michniowa zawsze nachodzi mnie myśl czy drugiej pacyfikacji można było uniknąć ? Gdyby Komendant działając pod wpływem impulsu nie zatrzymał tego pociągu urlopowego to nie było by drugiego dnia w Michniowie ? I jeszcze jedno - czemu "Ponury" nie poszedł za ciosem po tej drugiej rzezi Michniowa ? Czy ten kolejny cios, jeszcze bardziej krwawy, zadany Niemcom nie byłby najlepszą odpowiedzią na dwie pacyfikacje ? I drugie - czemu wywiad AK nie ustalił oprawców z Michniowa i nie wydał na nich wyroków śmierci ? Fajne chłopaki jak Wilk potrafili dobrać się do Wittka nie dałoby rady wykonać wyroki na Bussingu czy Shusterze ?
OdpowiedzUsuń